شبهه هایی برای گعده های خانگی

در ایام نوروز و خصوصا در دید و بازدیدها  و معاشرت ها معمولا بازار بحث های سیاسی و فرهنگی داغِ داغ است. یکی از ویژگی های این نوع بحث ها، سطوح متفاوت افراد درگیر بحث است. به طوری که حتی نوجوانانی را که اصلا اطلاعاتی در زمینه سیاسی ندارند به خود درگیر می کند. کافی است این میان کمی توجیه نباشیم و اطلاعات حداقلی را در اختیار نداشته باشیم تا ما نیز مقهور جو موجود شویم. در این متن کوشیده ایم با پرس و جو از یک جامعه ی آماری مختصر، شبهات معمول در این جنس گعده ها را بازخوانی کنیم و در حد امکان پاسخ هایی استدلالی و آماری برای آنان درنظر بگیریم. البته قطعا خود شما با مطالعه بیشتر می توانید پاسخ های بهتر و متناسب با جو مهمانی های خود درنظر بگیرید، هدف این متن بیشتر بیان این شبهات است که شما از همین حالا باید خودتان را برایشان آماده و مجهز کنید.

یتیم تر از یتیمان

ابوالقاسم طالبی و روایت روزهای نکبت بار ایران

معمولاً ابوالقاسم طالبی در دالان‌ها و تودرتوهای تاریخ به دنبال حقایقی است که یا کمتر دیده شده و یا دیدن و پرداختن به آن چندان کم هزینه نخواهد بود. او با تجربه موفق اش در اثر سینمایی «قلاده‌های طلا» سعی داشت تا اتفاقات سال 88 را از منظری امنیتی و اجتماعی مورد بررسی قرار دهد. او امسال با فیلم جدیدش «یتیم خانه ایران» مجدداً در فضای سینمایی کشور حضور پیدا کرده که البته هنوز نیامده و فیلم او دیده نشده کمی گرد و خاک کرده است.

 یتیم خانه ایران به موضوع قحطی و خشکسالی تاریخی ایران در بین سال‌های 1295 تا 1297 هم زمان با جنگ جهانی اول و اشغال ایران توسط قوای روس و انگلیس می‌پردازد. آثار طالبی بدون گوشه و کنایه سیاسی نیست و او سعی می‌کند با پرداخت قصه و روایتی از تاریخ، سرانجام ذهن مخاطب را با سؤالاتی که پیش‌تر پاسخ آنها را در اثر خود ارائه نموده روبرو کند.

بادیگاردی برای نظام

به بهانه اکران آخرین ساخته حاتمی کیا در بهار سینمای ایران

بادیگارد حاتمی کیا بدون شک پدیده جشنواره سی و چهارم فجر است. اصلاً اگر کسی از جشنواره فجر امسال همین یک فیلم را دیده باشد متوجه می‌شود که این فیلم یک ستاره است. از آن جنس ستاره‌هایی که هرچند سال یک‌بار در آسمان سینمای ایران ممکن است دیده شود.
فیلم علی رغم اسمش درباره یک بادیگارد نیست. درباره یک محافظ است. محافظی که از شخص دفاع نمی‌کند. بلکه از شخصیت نظام دفاع می‌کند. انقلابی بودن از سر و روی این فیلم می‌بارد. سوژه، شخصیت، روایت و حتی تصویربرداری و موسیقی پردازی فیلم در خدمت یک آرمان انقلابی هستند. آرمان گم شده‌ای که جنسش بی شباهت به آژانس شیشه‌ای دهه هفتاد نیست. و حتی روایت و شخصیت پردازی‌اش هم شباهت زیاد و در جاهایی نظیر به نظیر به آژانس شیشه‌ای دارد.

بازی مجلسی در پازل بیگانه

بررسی تاریخی جریان نفوذ در مجالس ایران

سیدطاهر جلالی

کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دانشکده صدا و سیما

سابقه نفوذ افکار بیگانگان در ارکان قدرت ایران و خصوصاً حوزه تصمیم گیری در سطح حاکمیت مربوط به امروز و دیروز نیست و قدمتی چند صد ساله دارد. از شکست کریم خان زند در مقابل محمود افغان گرفته تا امضای قراردادهای ننگین عصر قاجار. در همه این موارد می‌توان ردپایی از عناصر واداده به بیگانه و خائن به مملکت را مشاهده کرد. اما اگر بخواهیم مقطعی را برای بررسی این موضوع انتخاب کنیم بی گمان امضای قانون مشروطه توسط مظفرالدین شاه قاجار بهترین گزینه محسوب می‌شود؛ از این نظر که با شروع این قانون بود که پارلمان به معنای رایج آن در کشور به وجود آمد و از این مقطع بود که نفوذ بیگانه در لباس وکیل مجلس شورا و ظاهراً طرفدار حقوق ملت آغاز شد.

 سفارت انگلیس و روشنفکران ذی‌نفوذ دربار قاجار نقش اثرگذار خود بر تصمیمات این دوره را در دستخط شاه قاجار در صدور فرمان مشروطیت را با نام گذاری عنوان «مجلس شورای ملی» به جای «مجلس شورای اسلامی» که مورد خواست مردم و علما در جریان مشروطه بود، نشان دادند.

اصلاحات و اصول گرایی در پیچ و خم ائتلاف

گزارشی از روندهای ائتلافی جناح چپ و راست در دو دهه اخیر

محمدحسن صادق پور

روزنامه نگار

 

اتحاد زیرعبای شکلاتی

اصلاح طلبی و اصولگرایی واژگانی است که هرچند زمینه‌های شکل گیری آن را باید از همان دهه اول انقلاب و اختلافات میان احزاب و جمعیت‌هایی همچون حزب جمهوری اسلامی، جامعه روحانیت مبارز، مجمع روحانیون مبارز و... جست و جو کرد؛ اما فعالیت سازمان یافته آن‌ها تحت عنوان دو جناح سیاسی مختلف در افق سیاست ایران، مربوط به دوره پس از دوم خرداد است.

با پیروزی خاتمی در انتخابات سال 76 سیاسیونی که در آن زمان به جناح چپ مشهور بودند و یکی از مهم‌ترین وجوه اشتراکشان برائت از سیاست‌های راست گرایانه هاشمی رفسنجانی بود، با محوریت سیدمحمدخاتمی گرد هم آمدند. هرچند گستره تعارضات فکری دشمنان هاشمی آن چنان گسترده بود که جمع کردنشان زیر یک لحاف غیرقابل تصور می‌نمود؛ طیفی که از اپوزیسیون داخلی نظام تا منتقدین میانه رو سیاست‌های حکومت را دربر می گرفت، اما گویا عبای شکلاتی خاتمی و البته طعم شیرین ورود به قدرت، توانسته بود این محال را ممکن سازد.

«جبهه دوم خرداد» شکل گرفته بود و جریان‌ها و احزابی همچون مجمع روحانیون مبارز، مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم، حزب مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب و احزابی نظیر خانه کارگر و... که بعضی از آن‌ها بلافاصله پس از دوم خرداد و برخی پیش از آن تشکیل شده بودند به نوعی انسجام رسیدند. اما ورود به قدرت برای این اتحاد تازه شکل گرفته کم هزینه نبود.

اولویت دشمن نفوذ در مراکز تصمیم گیری است

تحلیل پر بسامدترین واژگان کلام رهبر انقلاب در یک ماه اخیر

 نوید نظری

در جهان کنونی منطق نطق‌ها و پیام‌های رهبران و رؤسای دولت‌ها یکی از بارزترین و اصلی‌ترین منابع تبیین و فهم راهبردها و استراتژی‌های نظام‌های سیاسی است. معمولاً دولت‌مردان مهم‌ترین سخنان و یا به تعبیر اهل فن دیپلماسی عمومی خود را در دیدارهای عمومی، نطق‌های سالانه و ... بیان می‌کنند. لذا تحلیل‌گران کلان مسائل سیاسی با مطالعه عمیق و علمی نطق‌ها و سخنرانی‌های عمومی دولتمردان بیش از هر منبع دیگری استراتژی‌های کلان، خط‌مشی‌ها و هدف‌گذاری‌های بلندمدت ملت‌ها و دولت‌ها را استخراج می‌کنند. در این بین نقش سخنرانی‌های عمومی در جمهوری اسلامی علاوه بر دارا بودن مؤلفه‌های مذکور به خاطر ماهیت مردمی نظام بیش از سایر دولت‌ها حائز اهمیت است. باور مالکیت و ایفای نقش مردم در سرنوشت کشور و تعلق خاطر همیشگی آن‌ها در حراست از نظام، خصوصاً در سخنرانی‌های مقام معظم رهبری عمیقاً مشاهده می‌شود. ایشان مهم‌ترین نظرات و تدابیر راهبرانه خویش را در دیدارهای مردمی سالانه و یا مناسبتی بیان می‌کنند. به همین خاطر همواره سخنرانی‌های رهبر معظم انقلاب موردتوجه جدی تحلیل‌گران خصوصاً خارجی بوده است. یکی از روش‌های کارآمد و علمی این تحلیل‌ها وزن‌کشی و شمارش واژه‌ها و تعابیر کلیدی مرتبط است. نقطه کلیدی و با اهمیت در این روش دریافت دقیق از عمق نگاه،‌ دغدغه‌ها و افکار بنیادین سخنران است. در این یادداشت بیانات و سخنان رهبر معظم انقلاب در بازه زمانی ۸ ام تا ۳۰ ام دی‌ماه ۹۴ مورد بررسی قرار گرفته است. معظم‌له در سه سخنرانی مهم در مدت‌زمان ۲۲ روز نکاتی را پیرامون حیات و ثمره انقلاب اسلامی؛ ریزش‌ها و رویش‌ها، ماهیت تمدن‌سازی آن، دشمنی امریکا و استکبار و تنوع روش‌های آن، انتخابات، چشم طمع امریکا به فرایند و نتایج آن، و... فرمودند. مطالعه جامع و عمیق این فرمایشات و تطبیق آن با منظومه فکری اندیشه‌ای معظم‌له نتایج و برکات مهمی در پی خواهد داشت که از دایره ادراک این حقیر خارج است. مع‌الوصف نکات مهمی نیز در اولین نگاه به ذهن می‌رسد که بیان آن خالی از لطف نیست.

انتخاب سخت

بازخوانی مهم ترین رویدادهای مجلس خبرگان

پیروزی انقلاب اسلامی پایان کار نهضت نبود. فشارهای خارجی، درگیری‌های داخلی کشور و وجود گروه‌های قدرت طلب، بخشی از مشکلاتی بود که جمهوری اسلامی باید از سد آنها عبور می‌کرد. شروع ترورها، خونریزی‌ها و از دست رفتن بازوان توانمند امام همچون بهشتی، رجایی، باهنر، مطهری و... کار را برای  ادامه حیات جمهوری اسلامی سخت‌تر کرد و دشمنان را برای به زانو درآوردن جمهوری اسلامی امیدوارتر.

خانه ملت

گزارشی از مهم‌ترین رویدادهای ادوار مجلس در جمهوری اسلامی

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز 9 بار انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار شده است. مجالسی که چه در زمان برگزاری انتخابات و چه در زمان برپایی آن‌ها با تلخ و شیرینی‌ها، رقابت‌ها،  شکست‌ها و پیروزی‌های فراوانی همراه بوده است. حال که در آستانه برگزاری انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی هستیم مروری اجمالی بر مهم‌ترین اتفاقاتی که در این ادوار از روند برگزاری انتخابات گرفته تا عملکردهای این مجالس  صورت پذیرفته است، خالی از لطف نیست.

منظره اشرافیت با عینکِ دانشجویی

گزارشی دانشجویی حول مسئله اشرافیت و انگاره‌های ما از آن

آفتاب گرم بعد از ظهر تابستانی اواسط شهریورماه قدری آزار دهنده است. خیابان، شلوغ و خودروها یکی یکی پشت هم ردیف شده‌اند و به دنبال راهی برای فرار از مخمصه هستند. بی اعتنا به شلوغی و گرما، از درب اصلی دانشگاه تربیت مدرس وارد می‌شوم. معمولاً ایام شهریور دانشگاه خلوت است اما در محوطه فضای سبز وسط دانشگاه می‌شود دانشجویانی را روی نیمکت‌ها به صورت چند نفره دید که در حال گپ و گفت با یکدیگرند. جلو می‌روم تا نظر تعدادی از آنها را درباره اشرافیت و تجمل گرایی و ابتلای برخی از مذهبی نماها را به این آسیب جویا شوم.

از‌آینده ناامید هستیم

بررسی آسیب های مسئله «نشاط» در گزارش میدانی از دانشجویان دانشگاه تهران 

کسی که اینجا درس می خواند، هیچ امیدی به آینده ندارد، نشاط یعنی چه؟ می آیی می روی، بی خود و بی جهت. می دانی که آخر سر، به جایی که برسی، دکترایت را هم که بگیری، یک مناسبات دیگری هستند که همه چیز را رقم می زنند و معلوم می‌کنند کی سر چه کاری باشد. چه نشاطی؟
جمله‌هایی که خواندید، قسمتی از پاسخ دانشجوی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران است به سوال‌های 57 درباره اینکه: خودتان را دانشجوی بانشاطی می‌دانید یا نه؟ نشاط یا شادابی علمی چه تفاوتی با نشاط فرهنگی دارد؟ چقدر از این نشاط یا بی‌نشاطی به دانشگاه؛ یعنی مسئولان و اساتید مرتبط است و چقدر به خودتان به عنوان بخشی از سیستم؟ چطور می‌شود به سمت بانشاط کردن فضای دانشگاه رفت؟
متنی که می‌خوانید حاصل گفت‌و‌گوی صریح و صمیمانه 57 است با چندین دانشجوی دانشگاه تهران که در عصر یک روز پاییزی در حیاط پردیس اصلی دانشگاه از دغدغه های خود برای ما گفتند.