درباره پاکدستی نماینده  و انتظارات ملت

مژگان زهره وند

رشته علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان

مدتی است اخبار انتخاباتی و در رأس آن تایید و رد صلاحیت شورای نگهبان سر و صدای زیادی کرده و به تیتر یکِ روزنامه و سایت ها تبدیل شده است. قاعدتاً همیشه این روند، اعتراض یک سری را بلند می کند که چرا مثلا از فلان حزب فقط سی نفر تایید صلاحیت شدند؟ یا چرا مثلا قانون را زیر پا نمی گذارید و طبق گرایش های سیاسی مردم نامزد ها را درصدبندی نمی کنید و به مجلس بفرستید و غیره. معترضان این چنینی تنها ملاک احراز صلاحیت افراد را احزاب آنان می دانند؛ در جایی که اگر واقع بینانه نگاه کنیم حقیقت امر این است؛ اگر بخواهیم از علل رد صلاحیت شدگان نام ببریم به فهرستی می رسیم که می توان از آن به تابعیت دوگانه، ارتکاب به قتل، عضویت در گروهک های منافقین، کموله، نقش داشتن در انقلاب رنگی و... اشاره کرد.

اما تجربه و آمار نشان می دهد علتی که باعث شده تا افراد زیادی از فیلتر شورای نگهبان نگذرند، سرقت و گرایش سلطنت طلبی بوده است. هنوز برخلاف عده ای که تلاش می کنندکرسنت فراموش شود اما هنوز کسانی هستند که با رانت خواری نگذارند اختلاس سه هزار میلیاردی سال۹۰ از یادها برود. فاجعه ای که از وزیر و معاون و رئیس گرفته تا کارمند و حسابدار و منشی در آن سهم داشتند! البته این بزرگترین فسادمالی بود که این چنین دیده شد. حال رانت های بادآورده ای که توسط برخی مسئولان و اتوبوس همراهشان صورت می گیرد و کسی روحش هم خبردار نمی شود.

دولت های روی کارآمده به جای گره زدن مشکلات و معیشت مردم به تحریم و نبود بودجه وخزانه ی خالی و قیمت پایین نفت، بهتر بود کمی هم بهانه ی اختلاس و رانت خواریِ بعضی ها را بیاورند تا بلکه این معضلِ دستگاه های عالی رتبه ی کشور حل بشود و دیگر شاهد خیانت در امانتِ برخی مسئولان مملکت نباشیم.

متاسفانه این آفت دستگاه های اجرایی و بعضا قانون گذاری روز به روز ریشه می دواند و در هر پست و مقامی با شیوه های گوناگون دیده می شود. هرچند که خیلی از پرونده های فساد مالی توسط دستگاه های قضایی به سرانجام تلخشان رسیده اند ولی در هرصورت اینکه از اعتماد مردم به مسئولان و سران کاسته می شود، آسیب جدی مهلکی هست که به این زودی ها جبران نمی شود.

ملت از نماینده اش ابن انتظار را دارد تا هم تراز آن ها زندگی کند و مشکلات را عمیقا درک و اقدام به حل آن کند. وقتی ملتی ستی نماینده اش را در حین قدرت ببیند؛ مسلم است که به شرایط زندگی خود رضایت می دهد و گریبانگیر آن هلاکتی که در روایات بدان از جهتِ فقر اشاره شده است، نمی شود. از آن طرف ثروتمندانی که با دیدن خیانت مسئولان و سردمداران، به جای شکرگزاری، سرکشی می کنند با وجود نمایندگان و سرانی که از امکانات رفاهی کمی برخوردارند، از این قاعده مستثنی می شوند و در حقیقت بیمه می شوند.

در دیدگاه مولاعلی (ع)، مردم بیشتر بر دین و روش امیران خود هستند تا پدرانشان؛ طبق این اصل، حاکمان و سردمداران دنیای اسلام، به دلیل الگوقرارگرفتن برای مردم، نباید از حد خودشان تجاوز کنند‌ و با این خودخواهی، جامعه را به تباهی بکشانند.

با توجه به نزدیکی انتخابات مجلس شورای اسلامی در نظرگرفتن این نکته حائز اهمیت است که، درصورت رفاه طلبیِ مجلسیون به دلیل عدم درک عمیقانه ی معضلات جامعه ، از ابزار های در اختیار قوه ی مقننه جهت رفع مشکلات، بهره گیری درستی صورت نمی گیرد.

حال عده ای در پاسخ این دیدگاه می گویند: برخورداری از امکانات، لازمه ی فراغت خاطر برای پرداختن بهتر به مسئولیت خویش است. حال با یک مثال این موضوع را توضیح می دهیم؛ اگر هرشهری را مثل خانه ای در نظر بگیریم؛ نمایندگان هر شهر حکمِ پدر خانواده را دارند که منش و کلامشان به روی فرزندان خانه که همان مردمان هستند ، به شدت تاثیرگذار است. حال اگر این کلام در عمل نیز اثبات شود؛ همراهی فرزندان و پدر است که خانه را آباد می کند. یعنی ساده زیستی و پاک دستی نمایندگان و مسئولان نه تنها باعث تقویت روحیه ی مردم می شود بلکه به دلیل همکاری و همدلی آن ها با حکومت، عملکرد مسئولین بهتر و بیشتر نتیجه می دهد.

شکافی که رانت های انجام گرفته در بین ملت و دولت ایجاد می کند، خیلی عمیق تر از آن است که با محاکمه ی خطاکاران، مداوا بشود. در اسلام پذیرش مسئولیت فقط و فقط به انگیزه ی خدمت به مردم و اجرای حق و عدالت جایز است. پس اهدافی چون زراندوزی و تجمل گرایی، انگیزه ی حکومت های غیر است که تاریخ قاجار عاقبتش را آشکارا بیان میکند.  باتوجه به انتخابات پیش رو، تامل داشته باشیم که دیدگاه و عملکرد نامزدها را در بحث ساده زیستی و پاک دستی رصد کنیم چرا که همان گونه که مجلس می تواند در راس امور باشد باید این سخن به این سخن امام خمینی(ره) نیز توجه داشته باشد:

«آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند خدای نخواسته، و از این خوی ارزنده کوخ نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم. ما در طول مشروطیت از این کاخ نشینها خیلی صدمه خوردیم. مجلس های ما مملو از کاخ نشین بود...»