هر چند بعد از انقلاب اسلامی نقاط دور افتاده و محروم همیشه مورد توجه بوده اند ، اما به این استان آن طور که باید پرداخته می شد ، توجه نشده است . جدای از مسائل اشتغال ، درمان ، آموزش و خدمات رفاهی و اجتماعی که از بدیهیات وظایف یک دولت برای مردم و ملت خویش است اما این استان بیش از پیش به امر حیاتی "امنیت" نیاز دارد.

سیستان و  بلوچستان چندین سال است که با بحران امنیت مواجهه است. ریشه این ناامنی ها به رشد جریان وهابی گری در چند سال اخیر و ماقبل از آن به شکل گیری القاعده بازمی گردد . به هر صورت این استان از بدیهی ترین حق خود یعنی امنیت پایدار محروم است.اما سوال اینجاست که چه چیزی موجب شده است که سیستان از این حق محروم باشد.آیا نیروهای نظامی و امنیتی ایران که از توان رزمی بالایی برخوردار بوده و هستند و آن را بارها و بارها در موارد گوناگون نشان داده اند (مانند دستگیری ریگی) ، نمی توانند این منطقه را امن نگاه دارند؟مشکل کجاست؟

مسئول تأمین امنیت مرزهای استان سیستان و بلوچستان نیروی انتظامی است. هر چند که در چند سال گذشته سپاه پاسداران هم برای تامین امنیت منطقه اضافه شده است ، اما با توجه به نقش پررنگ تر نیروی انتظامی عملاً مدیریت کار و مسئولیت اصلی بر دوش نیروی انتظامی است.از این رو باید دید که چرا این نهاد نتوانسته است آن طور که باید و شاید از عهده این کار به درستی برآید و بارها و بارها در درگیری ها،کمین ها و تک های گوناگون،­ دچار تلفات شده است. هر چند نباید از تلاش های بی وقفه نیروی انتظامی چشم پوشی کرد و باید آن را به چشم تقدیر دید ، اما در مجموع این نهاد نمره قابل قبولی در این منطقه نمی گیرد.

در بررسی ساختار نیروی انتظامی آن چیزی که موجب شده است کارایی این نهاد به خصوص در تمامی نقاط مرزی به شدت پایین آید استفاده از سرباز وظیفه است.نیازی به توضیح نیست که تمامی این سربازها یک دوره آموزش عمومی را می بینند و یک سری کلیات را پشت سر می گذرانند و بدون پالایش و مدیریت درست و شاید بر اساس شانس به یگان های خود معرفی می شوند.

هرچند که سرباز وظیفه هزینه های نظامی کشور و نهادهای انتظامی را به شدت کاهش می دهد ، اما چند معضل ، (اگر نخواهیم نام فاجعه را بگذاریم ) به وجود می آوردکه اهمّ آنها به ترتیب زیر است.

1. عدم کارایی نهاد مزبور
2. خسارات جانی و به شهادت رسیدن سربازان وظیفه به دلیل نداشتن تخصص و آموزش کافی و لازم
3. ایجاد جسارت به نیروهای معاند برای درگیری با نهاد های انتظامی

امنیت تعارف بردار نیست.وقتی که نهاد­های انتطامی ­کشور از سرباز وظیفه استفاده می کنند و بدون هیچ آموزشی­ با کمترین ­و بدترین تجهیزات نظامی و امنیتی در خطرناک ترین نقاط  در حال خدمت هستند ،  چه کسی لطمه می بیند و  ضربه می خورد؟

جدای از خسارات مادی و معنوی به نهادهای نظامی و انتظامی آیا کسی پاسخگوی خانواده های سربازان وظیفه است؟ یک جوان ایرانی که به دلیل قوانین کشور باید دو سال خدمت مقدس سربازی را بگذراند به چه گناهی کیفر خواست شده است که باید مدت این دو سال را با جان خود بازی کند ، همان طور که اشاره شد بدون هیچ آموزش و تجهیزات خاص.

بهتر است که نهاد های ذیربط با ایجاد یک قرارگاه مرکزی در نقاط حساس مرزی اقدام به تربیت نیروهای آموزش دیده بر اساس نیازها و شرایط محیطی کنند و نیروهای مخصوص و تکاوانی آموزش دیده تربیت نمایند که در وقت مقتضی بتوانند درست تصمیم بگیرند و اقدام کنند.

کمین ، ضد کمین ، ایست بازرسی ها ، تک های عملیاتی ، همه و همه نیازمند نیروی آموزش دیده دارد که بارها و بارها این مسائل را تمرین و تکرار کرده باشند. یقینا اگر روزی به این نتیجه برسیم که باید در این نقاط هزینه کنیم خیلی طول نخواهد کشید که این استان هم مانند استان های مرکزی ایران حس شیرین امنیت را خواهند چشید. خلاصه کلام اینکه این استان به نیروهای کادر و آموزش دیده نیاز دارد نه سرباز وظیفه.